Even solo door de bergen
Door: Maarten
Blijf op de hoogte en volg maarten
25 November 2013 | Peru, Cuzco
Helaas na twee dagen nog geen verbetering in de pols van Hans.
Zelfs een turbo behandeling met infrarood, ultrasoon, electrostimulatie en massage van de plaatselijke fysio geeft geen verlichting.
Kosten 20 soles incl. zalfje (ongeveer 5 euro);kost niets , maar doet ook niets.
Het lijkt het beste om de pols langer rust te geven, en Cusco is een leukere plek om dat te doen dan Ayacucho.
We besluiten dat Hans met de bus die kant op gaat en ik ga fietsen om elkaar dan na een week weer te treffen in Cusco.
Buskaartje gekocht en Hans weggebracht naar de reusachtig grote bus terminal.
Afscheid nemen bij het poortje en hans verdwijnt met de arm in mitella richting bus.
Beetje lang en saai verhaal om elke dag etappe te beschrijven, dus alleen een verslagje van de meest enerverende rit.
Uit het dagboek van de eenzame fietser:
Andahuaylas - Abancay
Het zou de zwaarste en langste rit zijn van het stuk naar Cusco , dus vroeg uit de veren en klokslag 6 uur op de fiets
Ik had de vorige avond in een winkel bruin brood yoghurt en een doorzichtig stukje gum gevonden waar goudse kaas op stond , dus stevig ontbijtje achter de kiezen.
Eerst klimmen van 2800 naar ruim 4000 meter , dus een kilometer of 30 omhoog ,prima fietsweer beneden , beetje foto's gemaakt en gestaag verder , bij de lunchplek na een kilometer of 25 is het inmiddels bewolkt geworden en aardig fris dus tijd om de beenwarmers, truitje en jasje aan te doen. Nog maar een klein stukje tot de pas en naar beneden.
Daar lossen de wolken weer op en heb ik een mooi uitzicht op de volgende vallei.
Op het hoogteprofiel had ik al gezien dat er weer een klein klimmetje in het begin van de afdaling zat en dat klopt; alleen daar houd ook plots het asfalt op en gaat de weg over in een mix van grind keien zand en heel veel kuilen, vrolijk hobbel ik verder, eerst een vlakker stukje , maar dan toch echt serieus in de afdaling.
Het lijkt of Nelly (zo heet de fiets tegenwoordig)en haar bereider elk moment uit elkaar kunnen rammelen , maar we houden kranig stand en voor zover ik weet blijven er geen essentiele onderdelen achter.
Het vordert alleen niet zo hard over zo'n hobbelweg en na een uur of anderhalf dalen zie ik de stad waar ik heen moet nog steeds ver in de diepte liggen.
En ik moet uiteindelijk over een rivier die nog 550 meter lager ligt dan de stad.
Uiteindelijk kom ik toch wat lager maar stuit op wegwerkzaamheden , een grote graver maakt de weg breder om later geasfalteerd te worden, ben dus een half jaar te vroeg.
Inmiddels is het weer lekker warm, ik moet toch wachten, dus pel ik de extra kledingstukken weer af ;daar hadden een paar honderd kleine vliegjes op gewacht en ze zetten massaal de aanval in op mijn ontblote benen.
Het zijn kleine vliegjes en ze nemen hapjes uit je been, op zich niet zo erg ,eerlijk zullen we alles delen, maar het geeft een dag later grote bulten en een week lang jeuk.
Niet fijn om hier lang te staan dus ik duw mijn fiets wat naar voren gebaar wat tegen de graver , en ik mag erlangs.
Al fietsend raak je de vliegjes wel kwijt.
Op het laagste punt vlak bij de brug alweer serieuze werkzaamheden, de brug blijkt tot 5 uur afgesloten.
Dat is lastig want ik moet nog minstens anderhalf uur omhoog fietsen tot de stad en dan is het allang donker.
Een wegwerker verteld dat er een stukje terug ook nog een puente colonial is (koloniale brug) iets voorbij de asfalt werkplaats.
Ha , nu nog het paadje naar die brug vinden, er gaan vele kleine paadjes richting de rivier en geen brug te zien.
Dan zie ik een brommertje een klein keien paadje opschieten , en ik duik erachteraan.
En jawel na weer wat gehobbel zie ik een mooie oude Spaanse (of inca) boogbrug waar brommers ,en dus ook een fietser over kan.
Alleen had de meneer niet verteld hoe het aan de overkant verder moet , en ik dwaal wat over kleine paadjes door een soort metershoog rietveld.
Ik moet vlak langs een boeren erf en ook hier komt een woest blaffende hond op me af , normaal blaffen ze alleen maar deze heeft zich voor ik er erg in heb vastgebeten in mijn ortlieb tas. Als k een steen naar hem gooi is hij weer verdwenen , maar wel een mooie winkelhaak in mijn tas achterlatend.
Verderop na een beekje te hebben overgestoken loopt het paadje dood , shit , zo weer terug langs die MFK hond , maar op de terugweg zie ik nog een klein paadje, richting, waar ik de weg vermoed
Inmiddels is het zo steil en zanderig dat er niet meer te fietsen is en ik duw de fiets , badend in het zweet een heuvel op. Ik zie nog een oud mannetje lopen , maar voor ik hem de weg heb kunnen vragen is hij alweer verdwenen.
Na nog wat minuten omhoog geploeter sta ik plots aan de mooi geasfalteerde weg naar de stad, naast een verbaasd kijkende peruaanse familie die zich zichtbaar afvraagt waar die Gringo nu toch weer vandaan komt.
Er resten nog een 400 hoogtemeters naar de stad , inmiddels kijk ik wat scheel van de honger dus verderop maar wat koekjes en cola naar binnen gewerkt.
Het laatste stuk fiets ik gezamenlijk met twee peruaanse tieners die ook omhoog moeten, en al ,,kletsend,, fietsen we de stad in.
Het schemert inmiddels al ,en het eerste de beste hotel lijkt me prima.
Op de kamer met mega twee persoons bed staat ook nog een grote jacuzzi ,maar ik gebruik alleen de lekkere douche ,tevreden dat ik er ben.
De fietstas is voorlopig met ductape te repareren en later maar wat grondig herstel.
Voor nu beetje gaar van de lange dag , maar het was weer erg leuk en mooi in altijd avontuurlijk Peru
nou zoiets dus ;
Gelukkig niet elke dag zoveel spektakel , maar wel elke rit weer imposante natuur en vriendelijke mensen.
leuk hier !!
Inmiddels in Cusco aangekomen en weer herenigd met een herstelde Hans !
De afgelopen week om precies te zijn 1 westerling tegen gekomen, naast een bus met pech en in Cusco plots overal toeristen ; even wennen aan de drukte, maar lekker om even uit te rusten en bij te eten
We fietsen binnenkort gelukkig weer gezamenlijk richting Titicaca meer, dus het volgend verslag zal weer van ons beider hand zijn.
Zelfs een turbo behandeling met infrarood, ultrasoon, electrostimulatie en massage van de plaatselijke fysio geeft geen verlichting.
Kosten 20 soles incl. zalfje (ongeveer 5 euro);kost niets , maar doet ook niets.
Het lijkt het beste om de pols langer rust te geven, en Cusco is een leukere plek om dat te doen dan Ayacucho.
We besluiten dat Hans met de bus die kant op gaat en ik ga fietsen om elkaar dan na een week weer te treffen in Cusco.
Buskaartje gekocht en Hans weggebracht naar de reusachtig grote bus terminal.
Afscheid nemen bij het poortje en hans verdwijnt met de arm in mitella richting bus.
Beetje lang en saai verhaal om elke dag etappe te beschrijven, dus alleen een verslagje van de meest enerverende rit.
Uit het dagboek van de eenzame fietser:
Andahuaylas - Abancay
Het zou de zwaarste en langste rit zijn van het stuk naar Cusco , dus vroeg uit de veren en klokslag 6 uur op de fiets
Ik had de vorige avond in een winkel bruin brood yoghurt en een doorzichtig stukje gum gevonden waar goudse kaas op stond , dus stevig ontbijtje achter de kiezen.
Eerst klimmen van 2800 naar ruim 4000 meter , dus een kilometer of 30 omhoog ,prima fietsweer beneden , beetje foto's gemaakt en gestaag verder , bij de lunchplek na een kilometer of 25 is het inmiddels bewolkt geworden en aardig fris dus tijd om de beenwarmers, truitje en jasje aan te doen. Nog maar een klein stukje tot de pas en naar beneden.
Daar lossen de wolken weer op en heb ik een mooi uitzicht op de volgende vallei.
Op het hoogteprofiel had ik al gezien dat er weer een klein klimmetje in het begin van de afdaling zat en dat klopt; alleen daar houd ook plots het asfalt op en gaat de weg over in een mix van grind keien zand en heel veel kuilen, vrolijk hobbel ik verder, eerst een vlakker stukje , maar dan toch echt serieus in de afdaling.
Het lijkt of Nelly (zo heet de fiets tegenwoordig)en haar bereider elk moment uit elkaar kunnen rammelen , maar we houden kranig stand en voor zover ik weet blijven er geen essentiele onderdelen achter.
Het vordert alleen niet zo hard over zo'n hobbelweg en na een uur of anderhalf dalen zie ik de stad waar ik heen moet nog steeds ver in de diepte liggen.
En ik moet uiteindelijk over een rivier die nog 550 meter lager ligt dan de stad.
Uiteindelijk kom ik toch wat lager maar stuit op wegwerkzaamheden , een grote graver maakt de weg breder om later geasfalteerd te worden, ben dus een half jaar te vroeg.
Inmiddels is het weer lekker warm, ik moet toch wachten, dus pel ik de extra kledingstukken weer af ;daar hadden een paar honderd kleine vliegjes op gewacht en ze zetten massaal de aanval in op mijn ontblote benen.
Het zijn kleine vliegjes en ze nemen hapjes uit je been, op zich niet zo erg ,eerlijk zullen we alles delen, maar het geeft een dag later grote bulten en een week lang jeuk.
Niet fijn om hier lang te staan dus ik duw mijn fiets wat naar voren gebaar wat tegen de graver , en ik mag erlangs.
Al fietsend raak je de vliegjes wel kwijt.
Op het laagste punt vlak bij de brug alweer serieuze werkzaamheden, de brug blijkt tot 5 uur afgesloten.
Dat is lastig want ik moet nog minstens anderhalf uur omhoog fietsen tot de stad en dan is het allang donker.
Een wegwerker verteld dat er een stukje terug ook nog een puente colonial is (koloniale brug) iets voorbij de asfalt werkplaats.
Ha , nu nog het paadje naar die brug vinden, er gaan vele kleine paadjes richting de rivier en geen brug te zien.
Dan zie ik een brommertje een klein keien paadje opschieten , en ik duik erachteraan.
En jawel na weer wat gehobbel zie ik een mooie oude Spaanse (of inca) boogbrug waar brommers ,en dus ook een fietser over kan.
Alleen had de meneer niet verteld hoe het aan de overkant verder moet , en ik dwaal wat over kleine paadjes door een soort metershoog rietveld.
Ik moet vlak langs een boeren erf en ook hier komt een woest blaffende hond op me af , normaal blaffen ze alleen maar deze heeft zich voor ik er erg in heb vastgebeten in mijn ortlieb tas. Als k een steen naar hem gooi is hij weer verdwenen , maar wel een mooie winkelhaak in mijn tas achterlatend.
Verderop na een beekje te hebben overgestoken loopt het paadje dood , shit , zo weer terug langs die MFK hond , maar op de terugweg zie ik nog een klein paadje, richting, waar ik de weg vermoed
Inmiddels is het zo steil en zanderig dat er niet meer te fietsen is en ik duw de fiets , badend in het zweet een heuvel op. Ik zie nog een oud mannetje lopen , maar voor ik hem de weg heb kunnen vragen is hij alweer verdwenen.
Na nog wat minuten omhoog geploeter sta ik plots aan de mooi geasfalteerde weg naar de stad, naast een verbaasd kijkende peruaanse familie die zich zichtbaar afvraagt waar die Gringo nu toch weer vandaan komt.
Er resten nog een 400 hoogtemeters naar de stad , inmiddels kijk ik wat scheel van de honger dus verderop maar wat koekjes en cola naar binnen gewerkt.
Het laatste stuk fiets ik gezamenlijk met twee peruaanse tieners die ook omhoog moeten, en al ,,kletsend,, fietsen we de stad in.
Het schemert inmiddels al ,en het eerste de beste hotel lijkt me prima.
Op de kamer met mega twee persoons bed staat ook nog een grote jacuzzi ,maar ik gebruik alleen de lekkere douche ,tevreden dat ik er ben.
De fietstas is voorlopig met ductape te repareren en later maar wat grondig herstel.
Voor nu beetje gaar van de lange dag , maar het was weer erg leuk en mooi in altijd avontuurlijk Peru
nou zoiets dus ;
Gelukkig niet elke dag zoveel spektakel , maar wel elke rit weer imposante natuur en vriendelijke mensen.
leuk hier !!
Inmiddels in Cusco aangekomen en weer herenigd met een herstelde Hans !
De afgelopen week om precies te zijn 1 westerling tegen gekomen, naast een bus met pech en in Cusco plots overal toeristen ; even wennen aan de drukte, maar lekker om even uit te rusten en bij te eten
We fietsen binnenkort gelukkig weer gezamenlijk richting Titicaca meer, dus het volgend verslag zal weer van ons beider hand zijn.
-
25 November 2013 - 23:23
Peter & Karin:
Hoi Hans en Maarten,
Gelukkig kunnen jullie nu samen verder fietsen, want het leek mij wel heel ongezellig.
Veel plezier en op naar het volgende verslag.
Groetjes, Peter & Karin -
26 November 2013 - 00:21
Vera:
Fijn dat Hans genoeg herstelt is zodat jullie uiteindelijk weer samen kunnen fietsen! Leuk verhaal, succes en veel plezier, groetjes Vera -
26 November 2013 - 03:05
Jan Tiemen:
Hoi Maarten en Hans,
Leuk om jullie verslag weer eens te lezen. Maarten, hoe was het om alleen te fietsen?
Veel plezier nog!
JT
-
26 November 2013 - 06:03
Anki:
Hallo Maarten
Even complimenten dat je het avontuur alleen bent aangegaan. Helaas voor Hans dat hijter niet bij kon zijn.
Ik hoop dat hij genoeg rust gehad heeft en jullie weer samen op pad kunnen.
Heel veel reisgenot samen op jullie bijzondere tocht. Groetjes vanuit Heerhugowaard
Jack en anki -
26 November 2013 - 07:21
Marianne:
Hey mannen
Ik denk dat Hans al wist wat hem te wachten stond.......
Knap werk Maarten, zo in je eentje, wat een avontuur!
Hoop maar dat jullie weer gauw samen op stap/op de fiets gaan.
Mazzel, Marianne -
26 November 2013 - 21:29
Karen:
Ben bijna in het stukje gum gebleven. Verder zag ik punten en comma's! Complimenten. Niks meer aan doen. -
26 November 2013 - 22:11
Marrella:
Lang leve Duck-Tape!!! Wat zou een mens toch zonder moeten -
27 November 2013 - 10:26
Wil Van Dulm:
Hoop, dat de rest van jullie reis voorspoedige zal verlopen, zonder blessures. Goed reisverslag! Wil.
-
27 November 2013 - 14:08
Trea:
Hoi Hans en Maarten,
Jeetje Hans, wat een pech en hoop op een snel herstel. Petje af Maarten om het alleen verder te doen. Niet echt gezellig en als je niemand hebt om op terug te vallen in wat lastigere momenten. Goede reis verder en tot het volgende reisverslag. Groetjes van ons allemaal -
29 November 2013 - 13:21
Rob:
Zonde Hans dat je die prachtige tour niet kon meefietsen. Hopelijk gaat de pols niet opnieuw irriteren. Heel veel succes weer verder.
Groeten,
Rob -
01 December 2013 - 16:42
Kersten:
Diep respect Maarten, zo in je eentje! Ik ben blij voor Hans om te lezen dat je pols het weer doet.
Veel plezier saampjes.
Groet Kersten -
01 December 2013 - 19:27
Berto En Jozé Smits:
Hoi Hans en Maarten,
We lezen met veel plezier jullie mooie en aventuurlijke reisverslagen. Fijn dat jullie nu weer samen verder kunnen fietsen.
Wens jullie nog en supermooie reis.
Groetjes Berto en Jozé -
04 December 2013 - 09:55
Irene:
Ha Hans en Maarten,
Ik heb jullie een poosje niet gevolgd, maar ben nu weer helemaal bij. Wat balen Hans, die polsblessure, maar nu kun je gelukkig weer mee op pad. De foto's zien er uit om van te watertanden (qua natuur dan, die fietsklimmetjes laat ik graag aan jullie over) en het is heel leuk om al jullie ervaringen daar een beetje mee te beleven. Nog veel mooie avonturen en tot mails,
Irene. -
13 December 2013 - 04:50
Rob Wijnbergen:
Hoi mannen,
Nog tips voor de route van ayacucho naar Cusco. Ik ben gisteren na 4 dagen fietsen vanuit Huancayo in ayacucho aangekomen en vertrek dus zaterdag aan de rit naar Cusco. Hoe zit het met de dagelijkse afstanden en hoogtemeters. Zou ook graag weten of gegaloppeerd moet worden onderweg of zijn er hostels te vinden. Ik hoor graag iets van jullie.
Groet rob wijnbergen -
13 December 2013 - 04:56
Rob Wijnbergen :
Fijn die automatische correctie op een IPhone. Galopperen zullen we niet veel doen op de fiets bedoelde natuurlijk camperen. -
18 December 2013 - 13:07
G.hey:
wat een werk als je maar schik hebt veel plezier verder
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
